Στην χώρα μας λόγω του μορφολογικού ανάγλυφου, επικρατούν διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες που επηρεάζουν την ανάπτυξη των μελισσών από τόπο σε τόπο.
Το μελισσοκομείο μας διαχειμάζει στην Δυτική Μεσσηνία σε υψόμετρο 300 μ। σε απόσταση 5-6 χιλ . σε ευθεία από τα παράλια του Ιονίου πελάγους, με πολλές βροχές και αρκετή ηλιοφάνεια που σημαίνει ότι σπάνια κατά την διάρκεια του χειμώνα θα δούμε τα μελίσσια να μην κυκλοφορούν και σχεδόν πάντα θα έχουν χαλαρή μελισσόσφαιρα.
Τα τονίζω αυτά για να μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και να έχουμε άποψη για το πώς συμπεριφέρονται οι μέλισσες στις διάφορες περιοχές της πατρίδας μας και ο καθένας να βγάζει τα συμπέρασμα που τον ενδιαφέρουν.
Τα μελίσσια μας μετά από μια άνιση μάχη που έδωσαν το καλοκαίρι και το φθινόπωρο με τους σκούρκους και τις σφήκες και μετά από την αποτυχημένη τον Σεπτέμβριο προσπάθεια καταρτισμού παραφυάδων (50% επιτυχία) , ξεκίνησαν να ξεχειμωνιάζουν σε τραγική κατάσταση.
Από πάνω το κερόπανο για να τα κρατάει ζεστά και για να μαζεύει την υγρασία της κυψέλης
Σημειωτέον ότι οι πάτοι είναι κινητοί με σήτα ( κατά τα ¾ του πάτου), το συμπέρασμα λοιπόν με την σήτα είναι ότι και τα πιο αδύνατα μελίσσια (3-4 πλαίσια πληθυσμό) ξεχειμώνιασαν θαυμάσια στο χειμωνιάτικο κλίμα της Μεσσηνίας .Αυτό επιβραβεύει όλους αυτούς που επιμένουν στις κινητές βάσεις με σήτα.
Και ήρθαμε στο σήμερα.....και
επτά πλαίσια πλυθησμό και τριά πλαίσια γόνο τα πιο δυνατά.